به نقل از «همشهری آنلاین»

امر خیر به سبک مدرن

تاریخ انتشار: ۳۰ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۳۰۹۶۵

دریافت 24 MB

روزنامه همشهری؛ گروه خانواده-مژگان مهرابی(روزنامه‌نگار): تابستان سال ۱۴۰۰، درست همزمان با سالروز ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) پلتفرم همدم رونمایی شد؛ سامانه‌ای برای همسان‌گزینی و همدم‌یابی که حرکتش را با شیب ملایمی آغاز کرد و به‌دلیل عملکرد خوب توانست در مدت زمان کمی تأثیر مثبت خود را در جامعه بگذارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به‌گفته زهره سادات حسینی، مدیر پلتفرم همدم، هدف از راه‌اندازی این سامانه تشویق جوانان به ازدواج آسان بود و اینکه دختر و پسرهای واجد شرایط بتوانند با روشی نوین بهترین گزینه را برای همسری انتخاب کنند. آمار چشمگیر متقاضیان و ازدواج‌های صورت گرفته تأییدی بر این گفته است. طبق آمار به‌دست آمده تاکنون ۳۰هزار کاربر از خدمات همدم‌یابی و مشاوره این سامانه استفاده کرده‌اند. اینکه جوان‌های ما چطور می‌توانند وارد پلتفرم همدم شده و از امکانات آن بهره‌مند شوند، موضوعی است که حسینی درباره‌اش توضیح می‌دهد.

از کی شکل گرفت؟
سامانه همدم از تیرماه سال‌۱۴۰۰با حضور دکترمحمدقالیباف و حجت‌الاسلام محمد قمی، رئیس سازمان تبلیغات رونمایی شد. با این هدف که بستری برای ازدواج آسان جوانان فراهم شود. به‌گفته زهره سادات حسینی، مدیر پلتفرم همدم، این سامانه توانسته در مسیر خود خوب پیش برود. او می‌گوید: «از زمان فعالیت همدم نزدیک به ۲سال می‌گذرد. این سامانه روش نویی را برای همسرگزینی درنظر گرفته است؛ در واقع واسطه‌گری است که از روش‌های علمی و روانشناختی کمک می‌گیرد.» در این مجموعه افراد خبره و باتجربه‌ای به‌عنوان معرف با متقاضیان ازدواج همراهی می‌کنند و در کنارشان هستند تا وصلت سر بگیرد. معرف‌ها، دوره‌های آموزشی خاص این کار را پشت سر گذاشته به جزییات کار آشنا هستند.» حسینی در ادامه به تأثیر چشمگیر همدم اشاره می‌کند: «مهم‌ترین بخش زندگی مشترک، انتخاب همسر است. گاه جوان مسیر را اشتباه رفته و با یک انتخاب نادرست زندگی خود را به تباهی می‌کشد. در گذشته خانواده‌ها کنشگر بودند و خود زمینه وصلت را فراهم می‌کردند. الان جوانان تمایل دارند خود کنشگر باشند. همدم در واقع بستری را فراهم کرده تا جوان‌ها با نظارت خانواده گزینه خود را انتخاب کنند. کار مجموعه ما فقط معرفی و راهنمایی متقاضیان ازدواج است.»

شرکت در آزمون‌های روانشناختی
بعد از ورود به پلتفرم همدم و گذراندن مراحل ثبت‌نام، متقاضی باید در آزمون‌های روانشناختی شرکت کند. این آزمون‌ها زمینه‌ای برای محک‌زدن روحیه افراد است تا معرف‌ها با دید باز به آنها گزینه ازدواج معرفی کنند.  «اولین شرط ورود به سامانه همدم، رضایت و آگاهی خانواده‌هاست. دیگر اینکه متقاضی بالای ۱۸سال داشته باشد. بعد از ثبت‌نام، فرد باید مدارک هویتی خود را برای سامانه ارسال کند. با کمک مجموعه‌های دولتی و حکومتی استعلام برگه‌های هویتی او انجام شده و بعد از صحت‌سنجی و تأیید هویت فرد متقاضی، امکان شرکت در آزمون‌های روانشناختی فراهم می‌شود.» این آزمون‌ها به معرف کمک می‌کند تا با آگاهی کامل خواسته‌ها و ابعاد روحی فرد متقاضی را محک بزند.

خوان انتخاب همسر
بعد از گذر از خوان ثبت‌نام و آزمون‌های روانشناختی نوبت به خوان انتخاب همسر می‌رسد. به‌گفته حسینی براساس روحیات مرد یا زن جوان، ۵گزینه به فرد متقاضی معرفی می‌شود. او می‌گوید: «معرفی ۵گزینه اول به‌صورت رایگان است. اگر از بین آنها موردی پسندیده شد، معرف به متقاضی کمک می‌کند تا زمینه آشنایی بیشترشان فراهم شود. در غیراین صورت گزینه دیگری پیشنهاد می‌شود.» بد نیست بدانید چنانچه متقاضی از بین ۵نفر معرفی شده کسی را انتخاب نکرد، می‌تواند با پرداخت ۸هزار و ۴۰۰تومان یک گزینه دیگر را درخواست کند. حسینی در ادامه صحبت‌هایش به موضوع مهمی اشاره می‌کند: «البته معرفی دختر و پسرها به هم محدود به شهر تهران نمی‌شود و کل کشور را در برمی‌گیرد. البته برای رعایت بعد مسافت و عدم‌بروز اختلافات فرهنگی، مجموعه همدم، افرادی راکه در یک زاد بوم هستند به هم معرفی می‌کند. اما پسر یا دختر را به این امر محدود نکرده و آنها مختارند از هر کجای ایران همسر انتخاب کنند. مثلا آقایی از استان گلستان خانمی از استان خوزستان را پسندیده بود و کارشان به ازدواج ختم شد.»

ریش‌سفیدی به سبک همدم
کار معرف‌های خبره زمانی شروع می‌شود که دختر و پسر همدیگر را پسندیده‌اند. معرف‌ها آستین همت بالا زده و در وهله اول با خانواده‌ها ارتباط برقرار می‌کنند. برای متولیان این سامانه نظارت پدر و مادر در اولویت قرار دارد. حسینی توضیح می‌دهد: «چنانچه دختر و پسر همدیگر را پسندیدند معرف مانند پشتیبان عمل می‌کند تا وصلت سر بگیرد. گاهی پیش آمده دختر و پسر به توافق رسیده‌اند اما خانواده‌ها بر سر برگزاری مراسم عروسی یا مهریه با هم اختلاف نظر دارند. معرف‌ها پا درمیانی می‌کنند تا مشکلات برطرف شود.» یکی از مواردی که حسینی به آن تأکید می‌کند، مشاوره دختر و پسر قبل از ازدواج است. به باور او عروس و دامادهایی که قبل از وصلت از نظر فکری با هم به نتیجه نرسند بعدها دچار مشکل خواهند شد. او ادامه می‌دهد: «کار مجموعه ما به برقراری وصلت ختم نمی‌شود. تا ۴سال بعد از ازدواج هم مرتب با زوج‌ها تماس می‌گیریم و جویای احوالشان هستیم. چنانچه دلخوری بین‌شان باشد آنها را به مشاوران زوج‌درمانی خود معرفی می‌کنیم.» مجموعه همدم با مراکز مشاوره امین خود در شهرهای دور و نزدیک کشور رایزنی کرده و امکان آن را فراهم کرده تا افراد درصورت نیاز به مرکز مشاوره شهر خود مراجعه کنند.

ترویج ازدواج آسان
ترویج ازدواج آسان و چشم‌پوشی از ریخت و پاش‌های بی‌اساس موضوعی است که از خیلی وقت پیش در رسانه‌ها مطرح شده است. متولیان امر ازدواج آسان همه توان خود را به‌کار گرفته‌اند تا جوان‌ها را تشویق کنند زندگی خود را ساده و بی‌تجملات شروع کنند. حسینی تأکید می‌کند: «چه خوب که خانواده‌ها به عروس و داماد سخت نگیرند. برگزاری بسیاری از رسم‌های امروزی هزینه‌بر است و اگر انجام نشود هیچ اتفاقی نمی‌افتد.» اینکه مجموعه همدم گام مهمی برای ترویج ازدواج برداشته اتفاق خوبی است اما شاید در ذهن خیلی از جوان‌های ما سؤال پیش ‌آید که مشکل، انتخاب همسر نیست بلکه به وضعیت مالی و اقتصادی حاکم بر جامعه برمی‌گردد. البته پر بیراه هم نمی‌گویند، هزینه مسکن، برگزاری یک جشن ساده، داشتن شغل همه و همه از دغدغه‌های یک پسر است که به‌رغم تمایل به ازدواج نمی‌تواند برای شروع زندگی مشترک قدم بردارد. آیا همدم در تامین مشکلات مالی، جوانان دم‌بخت را یاری می‌کند؟ حسینی در پاسخ به این سؤال می‌گوید: «این مجموعه نوپاست و تا الان در مسائل مالی دخالت نکرده است. ولی در برنامه خود دارد که با کمک خیریه‌ها یا بانک‌ها به یاری دختر و پسرهای جوان برود.»

کد خبر 767858 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها تعدد زوجین- تک همسری ازدواج - طلاق ازدواج - وام ازدواج - مهریه ازدواج - دانشجویی

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: ازدواج طلاق ازدواج وام ازدواج مهریه ازدواج دانشجویی آزمون های روانشناختی پلتفرم همدم انتخاب همسر ازدواج آسان خانواده ها دختر و پسر آزمون ها معرف ها جوان ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۳۰۹۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ریشه‌یابی علل کمبود مدافعان چپ ممتاز در فوتبال مدرن

اگرچه مشکل فقدان مدافع چپ‌های قابل اتکا در فوتبال انگلیس ملموس‌تر است، اما در تمامی لیگ‌های معتبر اروپایی وجود دارد. 

در فصل گذشته برای اولین بار در تاریخ ۵۰ ساله تیم منتخب فصل اتحادیه فوتبالیست‌های حرفه‌ای (PFA)، بازیکنان لیگ برتر انگلیس هیچ دفاع چپی را در ترکیب یازده نفره منتخب خود قرار ندادند. تنها مدافع کناری منتخب، کیران تریپیر بود که در کنار جان استونز، روبن دیاز و ویلیام سالیبا برگزیده شد.

طرفداری | امسال هم پیدا کردن یک مدافع چپ مناسب برای این تیم منتخب کار دشواری است. بخشی از این موضوع به خاطر مصدومیت بازیکنانی مثل اندی رابرتسون (۱۵ بازی)، لوک شاو (۱۲ بازی) و بن چیلول (۹ بازی) است. اما بخش دیگر هم به خاطر استفاده‌ تیم‌های مدعی قهرمانی، یعنی آرسنال و منچسترسیتی، از بازیکنان عجیب و غریب در این پست است.

اگر به دنبال یک مدافع چپ تخصصی بگردید که در بیش از نیمی از بازی‌های این فصل به میدان رفته باشد، گزینه‌های شما لوکاس دینیه، آنتونیو رابینسون یا دستینی اودوگی هستند. همه‌ این بازیکنان مدافعان چپ خوبی هستند، اما به سختی می‌توان آن‌ها را در سطح جهانی دانست. دلایل مختلفی برای کمبود مدافع چپ باکیفیت وجود دارد، اما به نظر می‌رسد مشکلی در رده‌های پایه نیز وجود داشته باشد.

جذابیت پست دفاع کناری را جیمی کرگر، بازیکن سابق لیورپول، با کنایه‌ای در یک برنامه تلویزیونی به بهترین شکل خلاصه کرده است. او می‌گوید: «هیچ بچه‌ای آرزو ندارد که وقتی بزرگ شد، گری نویل شود.» این جمله در عین شوخی بودن، نکته‌ مهمی را مطرح می‌کند. به طور سنتی، بازیکنان در پست دفاع چپ معمولا بازیکنانی هستند که در پست‌های دیگر عملکرد خوبی نداشته‌اند و به این پست منتقل شده‌اند؛ مثل مدافعان میانی یا وینگرهای سابق.

تقریباً تمام بازیکنانی که به یک فوتبالیست سطح بالای لیگ برتر تبدیل می‌شوند، بهترین بازیکن یا بسیار نزدیک به بهترین بازیکن در تیم جوانان خود بوده‌اند. و صد البته که تیم‌های بسیار کمی بهترین بازیکن خود را در دفاع چپ یا راست قرار می‌دهند. بهترین‌ها، هافبک‌ مرکزی هستند یا اگر گلزن باشند، مهاجم هستند. اگر کوچک و سرعتی باشند، وینگر هستند. اگر قوی و استوار باشند، مدافعان میانی هستند. اما به تیم جوانان خود یا تیم مدرسه خود فکر کنید و به بهترین بازیکن تیم خود فکر کنید. آیا آن‌ها یک مدافع چپ یا راست بودند؟ تقریباً با اطمینان می‌توان پاسخ داد: «نه».

اما تیم‌های بزرگسال به هر حال باید از جایی مدافعان چپ و راست پیدا کنند، و این کار اغلب شامل تغییر نقش یک بازیکن بااستعداد در رده‌های جوانان است. به عنوان مثال، ترنت الکساندر آرنولد صراحتا در مورد این موضوع صحبت کرده است که تغییر پست او به دفاع راست یک حرکت کاملاً حساب‌شده بوده است؛ تصمیمی که بعد از صحبت با کادر مربیگری لیورپول گرفته شد. آن‌ها فکر می‌کردند در خط هافبک بازیکن کافی دارند، اما در پست دفاع راست جای خالی وجود دارد.

در قرن بیستم، زمانی که بازی در پست دفاع چپ و راست یک وظیفه کاملاً دفاعی در نظر گرفته می شد، بازیکنان در این پست معمولاً مدافعان میانی بودند که به کناره‌ها منتقل می شدند. گری نویل نمونه بارز این موضوع است. وقتی از مدافعان کناری انتظار بیشتری برای حمله کردن می‌رفت، آن‌ها معمولاً بازیکنانی بودند که از پست وینگر به عقب آورده می‌شدند. این یک تغییر نسبتاً ساده بود. این بازیکنان باید یاد می‌گرفتند که در موقعیت‌های تک به تک مسلط باشند و چگونه از تیر دوم دفاع کنند. اما هر چه مدافعان کناری ذهنیت هجومی بیشتری پیدا می‌کردند، بیشتر در طول خط می‌دویدند و سانتر می‌کردند؛ اساساً همان کاری را انجام می دادند که زمانی برعهده وینگرها بود.

برای نمونه، وین بریج را در نظر بگیرید که در اواخر قرن بیستم ظهور کرد. او در تیم رزرو ساوتهمپتون مهاجم مرکزی بود، سپس چند فرصت حضور در تیم اصلی در پست وینگر چپ به دست آورد، اما در نهایت به یک مدافع چپ ثابت تبدیل شد. بهترین سال‌های او برای چلسی و انگلیس به عنوان ذخیره اشلی کول سپری شد؛ کسی که در تیم جوانان آرسنال مهاجم بود و اعتراف کرد که از تغییر پست به مدافع چپ ناامید شده است. این یک الگوی آشنا بود.

وین بریج کارش را به عنوان یک مهاجم مرکزی شروع کرد ولی بیشتر دوران بازی خود را به عنوان یک مدافع چپ سپری کرد

و هنگامی که مدافعان کناری در اورلپ کردن آنقدر راحت شدند که شبیه به وینگرها بازی می‌کردند، دیگر نیازی به وینگرها برای ایفای نقش مشابه نبود. از سال ۲۰۱۰ ظهور وینگرهایی که در عرض حرکت می‌کنند، به این معنی بود که بسیاری از وینگرهای باتجربه به جناح مخالف نقل مکان کردند؛ دیمین داف را در نظر بگیرید که در جناح راست و سایمون دیویس در جناح چپ برای فولام بازی می‌کنند. فولام در آن سال به فینال لیگ اروپا رسید. 

این حالا تبدیل به الگوی پیش‌فرض شده است و جوانانی که بزرگ می‌شوند به طور خودکار بهترین پست خود را در جناح مخالف پای قوی‌ترشان می‌بینند. روزگاری انگلیس در سمت چپ مشکل داشت چون هیچ بازیکن چپ‌پای با کیفیتی نداشت. حالا آن‌ها در سمت چپ مشکل دارند، چون تمام بهترین گزینه‌های هجومی کناری‌شان (بوکایو ساکا، کول پالمر و فیل فودن) چپ‌پا هستند و به همین دلیل در سمت راست بازی می‌کنند.

این موضوع هنگام تبدیل بازیکنان به مدافع کناری که هنوز انتظار می‌رود در جناح مربوط به پای ترجیحی‌شان بازی کنند، مشکل ایجاد می‌کند. تغییر پست از وینگر راست به مدافع چپ بسیار چشمگیرتر از تغییر پست از وینگر چپ به مدافع چپ است. زمانی مربیان فقط باید این بازیکنان را متقاعد می‌کردند که کار مشابهی انجام خواهند داد؛ یعنی دویدن و سانتر کردن، فقط با این تفاوت که این کار را از چند متر عقب‌تر شروع خواهند کرد؛ اما متقاعد کردن بازیکنی که با حرکات عرضی و شوت زدن مثل آرین روبن بزرگ شده است، برای تغییر کامل سبک بازی‌اش، کار دشوارتری است.

گاهی اوقات پیشنهاد شده است که ساکا، که در دوران ابتدایی میکل آرتتا مدتی به عنوان مدافع چپ هجومی بازی می‌کرد، می‌تواند آن پست مشکل‌ساز را برای انگلیس حل کند، اما چنین سناریویی بعید به نظر می‌رسد. این تغییری فاحش نسبت به کاری که او در حال حاضر انجام می‌دهد، محسوب می‌شود. اگر این موضوع چند دهه پیش بود و ساکا به جای بازی در جناح راست، در پست وینگر چپ برای آرسنال بازی می‌کرد، شاید به این اندازه مشکل‌ساز نمی‌شد.

بوکایو ساکا در حال بازی کردن برای آرسنال در پست مدافع چپ در فوریه ۲۰۲۰

پس چطور است که مدافعان میانی را به مدافعان کناری تبدیل کنیم؟ به هر حال، مدافعان به طور فزاینده‌ای به خاطر توانایی‌شان در حفظ توپ و تحرک‌شان انتخاب می‌شوند. برای مثال، بن وایت به شکل تحسین برانگیزی خودش را با بازی در پست مدافع راست وفق داده است، در حالی که پیش از این در پست مدافع میانی عملکرد خوبی داشت.

این راه حل در سمت راست جواب می‌دهد. اما مشکل برای مدافعان چپ دو جنبه دارد. اولین و واضح‌ترین دلیل این است که بازیکنان چپ پا از بازیکنان راست پا کم‌یاب‌تر هستند، بنابراین گزینه‌های کمتری برای انتقال به آن جناح وجود خواهد داشت. دومین مشکل (و مشکل مدرن‌تر) این است که تقاضای بیشتری برای چپ پا بودن مدافع میانی سمت چپ تیم شکل گرفته است، بنابراین بازیکنان این ناحیه از زمین باید در بازیسازی راحت باشد. البته الزاما نیاز نیست آن‌ها چپ پا باشند (ویرجیل فن دایک راست پاست، در سمت چپ بازی می‌کند و پاسور فوق‌العاده‌ای است) اما دلایل خوبی برای داشتن یک مدافع میانی چپ پا در سمت چپ وجود دارد؛ امروزه بیشتر از زمانی که ضربات دروازه به طور معمول از بالای سر مدافعان و به سمت یک مهاجم هدف قد بلند ارسال می‌شد، به مدافعان چپ پا در مرکز خط دفاعی نیاز است. به عنوان مثال، لیساندرو مارتینز در گذشته شاید به یک مدافع چپ تبدیل می‌شد. او فقط ۱/۷۵ سانتیمتر قد دارد و چپ پا است. اما در دوران مدرن، او به طور واضح یک مدافع میانی است.

امروزه احتمال این‌که مدافعان چپ بازیکنانی باشند که در گذشته وینگر بوده‌اند، کمتر شده است، چون این تغییر پست سخت‌تر شده است. همچنین، احتمال این‌که آن‌ها بازیکنانی باشند که سابقه بازی در مرکز خط دفاع را داشته‌اند، کمتر است، چون مربیان تمایل کمتری به انتقال دادن آن‌گریها از آن پست دارند. در چنین وضعیتی، کمبود مدافعان چپ باکیفیت، جای تعجب ندارد.

 

به قلم Michael Cox برای وبسایت The Athletic

از دست ندهید ????????????????????????

درخواست دروسی: سردار را در رم حفظ کنید اختلاف علنی رئیس فدراسیون با مجری تلویزیون اعتراض هوادار بارسلونا: ژاوی، مرد سر حرفش می‌ماند! رد پای آرتتا؛ اورتون بعد از 14 سال لیورپول را در خانه شکست داد!